Հեռախոսային «ալո» դիմելաձևը նշում է 140–ամյակը
ԵՐԵՎԱՆ, 15 օգոստոսի. /ԱՌԿԱ/. «Ալո» հեռախոսային դիմելաձևը նշում է 140–ամյակը։ 1877 թվականի օգոստոսի 15–ին Թոմաս Էդիսոնը նամակ է գրել Պիթսբուրգի հեռագրային ընկերության նախագահին, որում ապացուցում էր, որ հեռախոսով խոսելիս ողջույնի լավագույն տարբերակը, այնուամենայնիվ, «hello»–ն է, որը ռուսերենում վերածվել է «ալո»–ի։
Հեռախոսի առաջին գյուտարար Ալեքսանդր Բելը մի ժամանակ առաջարկում էր ողջույնի «ahoy»–ը, որն այդպես էլ չընդունվեց` աստիճանաբար վերափոխվելով «ալո» և «Hello» տարբերակների, որոնք օգտագործվում են, համապատասխանաբար, ռուսերեն, հայերեն և անգլերեն լեզուներում մինչ օրս։
«Ալո» բառն առաջացել է դեռևս նախկան առաջին հեռախոսի հայտնագործումը։ Այն մեր օրերին է սովորականի պես օգտագործվում որպես «Այո, լսում եմ ձեզ»։ Իրականում, այն առաջ է եկել ծովայինների բառապաշարից, ովքեր, բղավելով երկաթե բարձրախոսով, փորձում էին կապ հաստատել առջևից եկող նավի հետ։ Սակայն սկզբնական նշանակությունը հենց դա էր` «Լսում եմ»։
Այսօր տարբեր երկրներում հեռախոսային ողջույնը տարբեր կերպ է հնչում։ Հայաստանում զրույցի սկզբում արտասանում են «լսում եմ» կամ պարզապես «ալո», կամ նույնսիկ` «այո»։
Իտալացիները հեռախոսով պատասխանելիս արտասանում են «պրոնտո» («pronto»), ինչը բառացի նշանակում է` «պատրաստ եմ»։ Ճապոնացիներն ասում են` «մոսի–մոսի» («մոսիմասու–մոսիմասու»` «խոսում եմ–խոսում եմ»)։ Ֆրանսիացիները և ռուսները` «ալյո» (հավանաբար, ձևափոխված` «ալո»), ռուսները նաև օգտագործում են սովորական «ալո», որն օգտագործվում է պաշտոնական և գործնական զրույցներում, մինչդեռ «ալյո»–ն խոսակցական տարբերակն է։ Ռուսերեն խոսում տարածված է նաև «да» տարբերակը, ինչը նշանակում է համաձայնություն կամ «լսում եմ»։ Երբեմն կարելի է լսել նաև «Խոսեք»` «Говорите»։
Չինաստանում հեռախոսով ողջունելիս ասում են` «վեյ» («խոսեք»), Կորեայում` «յոբոսեո» («յոգի պոսեո»–ի կրճատ ձևը, որը նշանակում է` «այստեղ նայեք»), Գերմանիայում հեռախոսով պատասխանելիս ասում են իրենց ազգանունը, ընդ որում` ազգանունից առաջ հաճախ ավելացնում են «այո» («ja»): Երիտասարդները ոչ պաշտոնական զանգերի ժամանակ ասում են` «hallo»։
Հունաստանում, հեռախոսին պատասխանելիս, ասում են` «пαρακαλώ» («պարակալո»), ինչը թարգմանվում է «խնդրեմ»։ Իսպանիայում ասում են` «diga/me» (խոսիր/խոսեք)։ Բալկաններում (բոսնիերեն, սերբերեն, խորվաթերեն) ասում են` «molim» (լատ.), Ղազախստանում` «ալո» կամ «տընդապ տուրմին», ինչը թարգմանվում է որպես «լսում եմ»։
Միջին Ասիայի և Մերձավոր Արևելքի որոշ երկրներում (Տաջիկստան, Ուզբեկստան, Իրան, Աֆղանստան) ընդունված է ասել «լաբայ», ինչը նշանակում է` «լսում եմ, ի՞նչ կցանկանաք»։ -0-
Ծանոթացեք լուրերին առաջինն ու քննարկեք դրանք մեր Telegram-ում
16:25 15.08.2017
